Jammer Han dat de bladeren vallen, nu niet meer tegen te houden. Wel fijn dat we weten dat er het volgende voorjaar weer allemaal nieuwe bladeren gaan komen.
Naargelang de dagen korten verandert ook mijn tuin het blad valt schreiend van de boom en tegelijk ontwortelt ook mijn kruin,
Gezogen uit dit leven zo werd mijn lied geboekt met een wind die ruiten brak en een voor een de bladen omsloeg.
Nu drinken mijn ogen gretig het verleden maakt mij zat Ik had toen zoveel te zeggen ik moest en zou ik wilde, maar ik had
het klokhuis moeten bewaren om iedereen te laten zien hoe mooi de vrucht was van mijn jaren mijn dagen gerangeerd in een stramien,
Van rust en altijd vrede door handen warm en zacht die steeds de mijne vulden en kruidenthee vermengde met de middag,
Waar naargelang de winter milder werd regen zoette mijn tuin waar bomen botten in de zon totdat de hars smeitte in de kruin,
Maar de reuzen die ontwaakten Ik zag een ander licht Ik voelde andere pijnen er gingen deuren open en andere dicht,
En toen vielen de schellen hebben woorden mij bevrijd soms 's nachts terwijl de regen de sterren wasten, al die tijd trilden mijn handen koortsig vibreerden zij als riet Ik scheurde hart en nieren in strofen voor mijn lied.
Maar boven de rivieren heeft mijn stem niet gereikt hoewel ik niemand kwetste hoewel ik nimmer iemand heb gevleid, misschien daarom verdronken al mijn woorden op de grens van zuid en noord in het water van de Biesbosch ben ik met zoveel anderen vermoord.
Want velen van mijn vrienden die geven van dit lied kozen het land van Vlaanderen want hier hoort men ons niet.
7 opmerkingen:
Jammer Han dat de bladeren vallen, nu niet meer tegen te houden.
Wel fijn dat we weten dat er het volgende voorjaar weer allemaal nieuwe bladeren gaan komen.
Fijne vrijdag en op naar een mooi weekend.
't zal toch z'n tijd zijn geweest han:-)
Bekentenis
Naargelang de dagen korten
verandert ook mijn tuin
het blad valt schreiend van de boom
en tegelijk ontwortelt ook mijn kruin,
Gezogen uit dit leven
zo werd mijn lied geboekt
met een wind die ruiten brak
en een voor een de bladen omsloeg.
Nu drinken mijn ogen gretig
het verleden maakt mij zat
Ik had toen zoveel te zeggen
ik moest en zou ik wilde, maar ik had
het klokhuis moeten bewaren
om iedereen te laten zien
hoe mooi de vrucht was van mijn jaren
mijn dagen gerangeerd in een stramien,
Van rust en altijd vrede
door handen warm en zacht
die steeds de mijne vulden
en kruidenthee vermengde met de middag,
Waar naargelang de winter milder werd
regen zoette mijn tuin
waar bomen botten in de zon
totdat de hars smeitte in de kruin,
Maar de reuzen die ontwaakten
Ik zag een ander licht
Ik voelde andere pijnen
er gingen deuren open en andere dicht,
En toen vielen de schellen
hebben woorden mij bevrijd
soms 's nachts terwijl de regen
de sterren wasten, al die tijd
trilden mijn handen koortsig
vibreerden zij als riet
Ik scheurde hart en nieren
in strofen voor mijn lied.
Maar boven de rivieren
heeft mijn stem niet gereikt
hoewel ik niemand kwetste
hoewel ik nimmer iemand heb gevleid,
misschien daarom
verdronken al mijn woorden
op de grens van zuid en noord
in het water van de Biesbosch
ben ik met zoveel anderen vermoord.
Want velen van mijn vrienden
die geven van dit lied
kozen het land van Vlaanderen
want hier hoort men ons niet.
En naargelang de dagen korten
verandert ook mijn tuin
het blad valt schreiend van de boom
en tegelijk ontwortelt ook mijn kruin.
© Dimitri Van Toren
Ha die Han,
weet je zeker, dat jij dat blad daar niet hebt neergelegd?
Ik vind dat wel wat voor jou, om een mooie compositie te maken...
Ik houd wel van de herfst, maar vind het jammer, dat ik afscheid moet nemen van de zomer...
Die had van mij wel wat langer moge duren...
Prettig weekeinde!
Groet van Marlou
.
een misser van de natuur
Het gaat in het leven zoals het gaat, ook met dit blad.
Het toont wel heel mooi het scherpe contrast tussen herfstblad en groen blaadje.
Een reactie posten